Statskyrkjedebatt i Senterpartiet...

På landsmøtet hadde eg innlegget under. Det er tynt mellom statskyrkjemotstandarane i Sp... :-)

"Det har vori interessant å høyre innleiingane, og særleg biskop Stålsett si. Eg må seie at eg aldri har tvilt korkje på nestekjærleik eller intellektuell kapasitet der i garden. Når det i presentasjonen føre landsmøtet stod i ei pressemelding at "Biskop Gunnar Stålsett skal holde en innledning, deretter skal det vedtas en resolusjon" fekk eg likevel eit sterkt behov for å seie at ikkje ein gong i Senterpartiet er det unison oppslutning om statskyrkja - korkje mellom tillitsvalde eller medlemer. Dette kan ikkje bli vår nye EU-sak. Statskyrkja er ei ekskluderande sak, ikkje ei inkluderande sak. Men eg skal innrømme det: det er eitt einaste argument for å halde på statskyrkja. Det er så praktisk. Litt over 80 % er medlemer, er det no noko problem at staten og kommunane tek seg av dette. Det blir sagt at ein vil ha ei folkekyrkje, ei kyrkje for alle. For min del er eg meir oppteken av staten. Eg vil ha ein stat for alle, ein stat som verken favoriserer eller diskriminerer på vegner av ein særskilt religion. Eg vil ha ein stat som meiner at menneskerettane er viktige, t.d. dei som garanterer trus- og livssynsfridom. Eg vil ha ein stat som erkjenner at tru og livssyn er særs viktige delar av identiteten for mange menneske - både for dei som trur på ein eller fleire gudar og dei som ikkje gjer det. Eg har vori medlem av Human-Etisk forbund sidan eg var 15. Sjølvsagt er det viktig for meg. Eg krev at staten - og Senterpartiet - skal sjå det som like viktig og rett som at biskop Stålsett trur på ein gud og ei heilag ålmenn kyrkje. Etter mi meining let ikkje eit syn som respekterer Stålsett og meg sine livssyn like mykje, seg sameine med ei kyrkjeordning som vi har i dag, ei kyrkjeordning der staten openbert favoriserer eitt trussamfunn framfor alle andre. For å bruke ein forsliten frase: det er urettferdig, og urettferdigheit skal vi kjempe mot. Akkurat som vi kjempar for like levevilkår i by og bygd, jamstelling mellom kvinne og mann, nynorsk og bokmål, homofile og heterofile, bør vi kjempe for ei jamstelling mellom Den norske kyrkja og andre trudoms- og livssynssamfunn. For meg er det eit spørsmål om likeverd og menneskeverd. Eg kjem til å røyste mot resolusjonen, og vonar fleire gjer det."

Korleis det gjekk? Ingen overraskingar, les i Vårt Land.